Γκολφ!

Είπα σε προηγούμενο σχόλιό μου ότι θα σας πω για το ιερό άθλημα του γκολφ. Η στιγμή λοιπόν έφτασε, ώρα για διάβασμα. Πάρτε καφέ, φέρτε τσιγάρα, κάνα μεζεδάκι κι ένα κομμάτι σοκολάτα (για τη λιγούρα), και πάμε να δούμε τι παίζει.












Κάποιες εγκυκλοπαιδικές πηγές πρώτα, για να μη λέτε ότι τα βγάζω όλα από το μυαλό μου. Η ελληνική έκδοση της Wikipedia, η Βικιπαίδεια (για κάποιο λόγο αναγουλιάζω όποτε διαβάζω αυτή τη λέξη, προσοχή στα μεζεδάκια) έχει ένα καταπληκτικό άρθρο πάνω στο γκολφ, το οποίο εκτείνεται στην εκπληκτική έκταση των... δύο (2) γραμμών. Οι κουτόφραγκοι, που όλα τα αντέγραψαν από τους Έλληνες και αν δεν είχαν διαβάσει Ηρόδοτο θα ήταν ακόμα στα δέντρα (ζήτω οι Σπαρτιάτες, - ΑΟΥ! - το κρυφό σχολιό, και τα... 1800 χρόνια εκεί ανάμεσα για τα οποία δεν διδασκόμαστε τίποτα στην ιστορία, πολύ απλά γιατί ως έθνος ξανανεβήκαμε στα δέντρα, έχοντας κάνει το καθήκον μας στο να διαφωτίσουμε τους κουτόφραγκους), έχουν ένα λίγο πιο αναλυτικό άρθρο στη δική τους έκδοση, το οποίο μέχρι κι εγώ που κωλοβαράω ασύστολα βαρέθηκα να το διαβάσω μέχρι τέλους, αλλά είναι τουλάχιστον πλήρες.

Θα σας κάνω όμως και μια σύνοψη, επειδή ψυλλιάζομαι ότι κανείς δεν θα διαβάσει τις εγκυρότατες πηγές που παρέθεσα. Το γιατί παιδέυομαι και σπαταλάω και πληκτρολογιές είναι άλλου παπά ευαγγέλιο (πρόσχωμεν), εγώ το έχω βάλει τώρα σκοπό να σας λούσω με τις γνώσεις μου.




















Οι Σκωτσέζοι λοιπόν λένε ότι αυτοί ανακάλυψαν το γκολφ. Ο ισχυρισμός αυτός είναι το ίδιο ισχυρός με αυτόν που λέει ότι ο Κολόμβος ανακάλυψε την Αμερική, όπου Βίκινγκς, Ιρλανδοί, και (αν θέλουμε να πιστέψουμε τις παπάτζες ορισμένων Ελληνάρων, που λένε ότι ο Οδυσσέας είχε φτάσει μέχρι και στη Χαβάη, εξ'ού και οι Χαβανέζοι έχουν ελληνικές λέξεις μέχρι και σήμερα - σας είπα, περί παπάτζων πρόκειται) οι Έλληνες είχαν πάει πολύ καιρό πριν και, ακόμα πιο σημαντικά, υπήρχαν ήδη δεκάδες εκατομμύρια κόσμου που κοιτάζαν τη δουλειά τους μέχρι να μπουκάρουν οι Ευρωπαίοι και να τους εκπολιτίσουν μέχρι να μη μείνει σχεδόν κανείς (τους εκπολίτισαν τον αδόξαστο). Πολύ απλά, φαίνεται ότι σε πολλά μέρη του κόσμου κάποιοι είχαν την ιδέα να χτυπήσουν μια πέτρα μ'ένα ξύλο και να τη βάλουν σε μια τρύπα (εκτός από τους αρχαίους Έλληνες, οι οποίοι ανακάλυψαν την ευχαρίστηση του να αλείφονται με λάδι και να πλακώνονται αναμεταξύ τους τσίτσιδοι, αλλά περί ορέξεως...), με πρώτους κατάπως δείχνει η Ιστορία τους συνήθεις υπόπτους για κάθε πρωτοπορία, τους Κινέζους (δείτε, για παράδειγμα, εδώ και εδώ).










(Ποιοί Σκωτσέζοι ρε Λι;)


Ακολούθησαν Ολλανδοί, Δανοί, και όταν πέσαν στην παγίδα και πήγαν για ξυδο-διακοπές στα Χάιλαντς (δες post για τη ζωή στη Σκωτία) εκεί κατά το 1100, το πήραν και οι Σκωτσέζοι. Οι οποίοι ισχυρίζονται ότι ξεκίνησε στη Σκωτία, όταν οι βοσκοί στο St Andrews χτυπάγανε με τις γκλίτσες τους βότσαλα σε λαγουδότρυπες για να περνάει η ώρα (η τέχνη του να φτιάχνουν φλογέρες δεν είχε φτάσει ακόμα στη Σκωτία). Το διάτρητο της ιστορίας αυτής είναι εξοφθαλμοφανές (τσσς!) σε όσους έχουν έρθει στο St Andrews, μιας και οι παραλίες είναι αμμουδερές, χωρίς ίχνος από βότσαλα, και κανείς δεν έχει ανακαλύψει ακόμα μεσαιωνικές λαγουδότρυπες τίγκα στα βότσαλα.














(Βότσαλα; Ποιόν δουλεύετε ρε;)


Εν πάσει περιπτώσει, οι Σκωτσέζοι εξελίξανε το γκολφ στη σημερινή του μορφή, κάτσανε και γράψανε κανόνες, φτιάξανε κλαμπ και όλα τα συναφή, και γενικά όλοι νιώθαν πολύ καλά για τον εαυτό τους. Για την ακρίβεια, τόσο καλά, που το ρίξανε στο γκολφ και παρατήσανε όλα τ'άλλα, τα απαραίτητα της διαβίωσης (είναι λίγο γκασμάδες), με αποτέλεσμα το 1452 ο τότε βασιλιάς, ο Τζέιμς ο δέυτερος (και όχι ο Μποντ) να το απαγορεύσει, γιατί κανείς δεν εξασκούταν στην τοξοβολιά, και τυχόν έκανε κάνας άλλος ντου στη Σκωτία θα μένανε με το μπαστούνι και τα μπαλάκια στο χέρι.

Από τα παραπάνω θα πήρατε πρέφα ότι σκοπός του γκολφ είναι να χτυπήσεις ένα μπαλάκι με ένα μπαστούνι και να το βάλεις σε μια τρύπα (απλό, έ;). Κερδίζει όποιος το πετύχει σε λιγότερα χτυπήματα, και μετά πάνε όλοι στο κλαμπ (όχι στο χτυπητάδικο που πάει η πλέμπα και γίνεται λιάρδα, αλλά στο κυριλέ κτίριο που μαζεύονται οι γκόλφερς και γίνονται λιάρδα) και, όπως λέει και η παρένθεση, γίνονται λιάρδα με έξοδα του χαμένου. Μπορεί και όχι ρε παιδί μου, αλλά μ'αρέσει να το φαντάζομαι έτσι, όλοι οι τυπικοί και συμμαζεμένοι γκόλφερς να παραπατάνε, να αγκαλιάζονται, να ρεύονται ο ένας στη μούρη του άλλου και να λένε ανέκδοτα με αγελάδες και μουστάρδα.










(Από Associated Press, με τι ασχολείται ο κόσμος...)



Θα το ερευνήσω εν καιρώ και θα σας πω. Αλλά αυτό είναι το ζουμί του γκολφ. Πέραν αυτού, υπάρχουν 1762.89 διαφορετικά μπαστούνια, 3000 διαφορετικά μπαλάκια, παπούτσια, παντελόνια, γάντια, καπελάκια, γρασίδια, δέντρα, βοηθοί και παραμάστορες, αλλά είναι δευτερεύοντα στοιχεία, τα βασικά τα καλύψαμε.

Γιατί να παίξει κανείς γκολφ; Εξαρτάται. Αν είσαι Αμερικάνος, το παίζεις γιατί θέλεις να νοιώθεις κυριλέ και να ζητάς αύξηση από το αφεντικό σου (αν είσαι Αμερικάνος αφεντικός, το κάνεις γιατί είσαι κυριλέ και γιατί έτσι έρχονται οι υπόλοιποι να σου ζητήσουν αύξηση, και όπως και να το κάνεις, αλλιώς είναι να τους κλείνεις την πόρτα στη μούρη και αλλιώς να τους κοπανάς - μεταφορικά πάντα, ή σχεδόν πάντα - με ένα μπαστούνι του γκολφ στη μούρη, έχει μια χλιδή παραπάνω). Οι Γιαπωνέζοι παίζουν γιατί τους δίνει μια ευκαιρία να δουλεύουν μέσα στη φύση και πάνω στο γρασίδι, οι Ισπανοί γιατί βαριόνται να κάνουν κάτι άλλο (ποιός πάει για μπάνιο τώρα, πάμε για μπαλάκια), οι Πορτογάλοι παρομοίως, οι Σουηδοί γιατί τουε επιτρέπει να πάνε κάπου πιο ζεστά, οι Βρετανοί επειδή αυτοί το ανακάλυψαν, και οι Γερμανοί δεν παίζουν, γιατί δεν περισσεύει χέρι να κρατάς τη μπύρα όταν παίζεις - κρίμα ρε. Οι Έλληνες δεν παίζουν επίσης, καθότι άσε τώρα ρε μαλάκα που θα τρέχουμε, να πάρουμε κάνα σουβλάκι καλύτερα και να δούμε Μαρία η άσχημη, αυτά είναι για τους λεφτάδες, άλλο που μόλις έσκασα 2000 (ευρωπουλαίους) για να βάλω στερεοφωνιάδικο στο κωλοφτιαγμένο κίτρινο 106 ραλλι για να ακούω Παρασκευά Βα Βα στο δρόμο για να σκάσω 500 ευρώπουλα στη Ζήνα, όπως κάνς 2 φορές την εβδομάδα (αααχ, τά'πα και ηρέμησα). Παραδόξως, η Ελλάδα έχει εθνική ομοσπονδία γκολφ, και εθνική ομάδα, με έναν αρκετά ενθουσιώδη ξένο προπονητή. Έχουμε πέντε γήπεδα γκολφ, και ως συνήθως υπάρχει διαμάχη γύρω από το αν το να αναπτύξουμε το γκολφ περισσότερο είναι καλό ή κακό.

Προσωπικά το γκολφ το κορόιδευα μέχρι βλακείας όταν πρωτοήρθα στη Σκωτία, και κοίτα τα μόγγολα που βαράνε το μπαλάκι, και ου 666, εγώ είμαι πολύ πιο γαμάτος από αυτούς τους ξενέρωτους, ας πάω τώρα να κάτσω στο δωμάτιό μου να κοιτάω τον τοίχο μέχρι να έρθει η ώρα να πάω για ξύδια. Αλλά φαινότανε πολύ καλή φάση, και μ'έτρωγε να δοκιμάσω. Και κάποια στιγμή γύρω στο Φλεβάρη, λίγο πριν φύγει η σύντροφος για τα νότια του νησιού, μου έκανε δώρο ένα μπαστούνι και ένα σετ μαθημάτων, και από τότε απορώ γιατί δεν το είχα κάνει αυτό νωρίτερα.
Να διευκρινίσω, δεν είμαι κάνας τρελός αθληταράς, πορωμένος με γυμναστική κλπ. Η ιδέα του να τρέξω για 5 λεπτά είναι αρκετή για να με κάνει να βουλιάξω ακόμα πιο βαθειά στον καναπέ, και κάτι απόπειρες σε σπορ που έχω κάνει ήταν μάλλον τραγικές. Είμαι όμως καλός στο τάβλι, και ήμουνα καλός στο μπιλιάρδο (ίδια βασική αρχή με το γκολφ, αν το καλοσκεφτείς), οπότε μου ταιριάζουν χαλαρές ασχολίες και το ξέρω. Ένα έχω να πω λοιπόν:

Το να παίζω γκολφ είναι πιο χαλαρωτικό κι από μία ώρα στο γιακούζι που δεν έχω.

Φανταστείτε: Είναι μια ωραία μέρα, με λιακαδίτσα και γαλάζια συννεφάκια να ταξιδεύουν ράθυμα στον ουρανό ωθούμενα από μια απαλή αύρα. Τα πουλάκια γύρω σου κελαηδούν, κι εσύ βρίσκεσαι σε ένα καταπράσινο λιβάδι, με φροντισμένο γρασίδι, με ομαλά βουναλάκια, λοφίσκους και σημαιούλες να ανεμίζουν. Φοράς άνετα ρούχα, καπελάκι και γυαλιά ηλίου, και περπατάς αργά αργά κουβεντιάζοντας με τον φίλο σου για ό,τι νά'ναι. Και στο ενδιάμεσο σταματάς, ρίχεις μια ματιά γύρω σου, βρίσκεις το μπαλάκι σου, και συγκεντρώνεσαι, αδειάζεις το κεφάλι σου από κάθε σκέψη, και πολύ χαλαρά, χωρίς να ζορίζεσαι ή να κουράζεσαι, βαράς το μπαλάκι με το μπαστούνι στη γενική κατεύθυνση της τρύπας. Μια ιεροτελεστία χαλάρωσης, μια σπονδή στην ηρεμία, που μπορεί να κρατήσει και τρεις ώρες, μετά το πέρας των οποίων ούτε πίεση έχεις ανεβάσει, ούτε άγχος έχεις, ούτε συναίσθηση της ώρας που πέρασε.


















Ηρεμία. Χαλάρωση. Χαβαλεδάκος. Κουβεντούλα. Αεράκι. Γρασίδι. Πουλάκια. Παντελής έλειψη άγχους.

Στο διάολο κι η Μαρία η άσχημη. Πάω για γκολφ.